Vrijdag DE 13e;
Jawel hoor, Bingo!!! Enkele uren op de spoedeisende hulp gezeten met mijn dochter, diagnose vermoedelijke blinde darm ontsteking. Uiteindelijk toch naar huis met een kuurtje. Pff goed weggekomen. Met de hondjes gaat het gelukkig heel goed.
Dinsdag 17 februari;
Proberen mooie foto’s per hondje te maken, maar ze zijn er niet dol op. Ze willen liever bij mama en de rest zijn, ik laat het zo maar. Het heeft geen zin om ze in de stress te helpen. Er komen nog voldoende foto-momenten. Ze kunnen nu allemaal zelfstandig plassen en poepen, uiteraard met veel geluid erbij. Vanaf vandaag staan ze eigenlijk goed op hun pootjes en doen pogingen om door de werpkist te lopen, na een aantal passen vallen ze echter toch weer om. Geeft niets komt vanzelf. Af en toe hoor ik er een “blaffen” en “grommen”. Ze horen en zien echter nog niets. De huid rond de ogen wordt al wat dunner, en ik vermoed dat rond het weekend de oogjes opengaan. Het is nu wachten tot de eerste mij aankijkt. Ze gaan nu grotere hoeveelheden melk drinken, en ik probeer ze met de fles bij te voeden. Dit hebben ze liever niet, moeder blijft toch favoriet.